Opolski strój ludowy – dawny opolski strój kobiecy składał się z mazelonki – marszczonej wełnianej samodziałowej spódnicy w ciemnym kolorze, przyszytej do lajbika – ciemnego, głęboko wyciętego stanika z sukna, bez rękawów. Spódnica była wykończona u dołu czerwoną tasiemką, nad nią naszyta była szeroka (15-20 cm) jasna wstążka. Lajbik zdobiony był szeroką wstążką przy wycięciach, przy zapięciu – kolorowym lub złotym szamerowaniem oraz na piersiach i plecach kolorowym haftem o motywach roślinnych. Pod lajbik wkładało się białą koszulkę z cienkiego płótna, z biało haftowanymi ryszkami przy rękawach długich do łokcia. Koszula wokół szyi ściągnięta była tasiemką. Kobiety nosiły fartuchy jedwabne w święta, a zapaśnice (w Prężynie) z lnianego płótna na codzień.
Głowa okrywana była kolorowym czepcem, tzw. kapicą z dużą ilością wstążek opadających na plecy (w Chróścicach) lub chustką (np.w Nakle, Raszowej, Tarnowie Opolskim).
W rejonie strzeleckim i kozielskim kobiety nosiły czepce koronkowe, obszyte dookoła sztywną, układaną w fałdki ryszą.
Częścią stroju kobiecego była też płachta – prostokątna chusta z lnianego płótna. Narzucało się ją na ramiona i wiązało pod szyją tak, aby okrywała całą postać. Noszono ją od święta i jako okrycie przed deszczem na codzień. Związana na krzyż służyła do przenoszenia jedzenia i małych dzieci. Zawieszana na drążkach spełniała funkcję kołyski.
Kobiecy strój wiejski uległ z biegiem czasu modyfikacji. Składał się ze spódnicy na lajbiku, dłuższej bluzki, jakli i fartucha. Mężatki zawsze okrywały głowy chustkami. Strój codzienny był ciemniejszy i z materiałów gorszego gatunku, niż strój świąteczny.
Opolski męski strój ludowy praktycznie zupełnie zaginął.
Składał się ze spodni „skórzoków”, „jelenioków” w kolorze miodowym, białej koszuli z „ptokiem” pod szyją (chusteczka), granatowego kaftana z żółtymi, metalowymi guzikami i niebieskim zdobieniem „chwaściki”, wysokich butów, czarnego kapelusza.
Źródło:
„Prace i materiały etnograficzne” tom XXIII Wydawnictwo Polskie Towarzystwo Ludoznawcze Wrocław 1963 r., obrazy źródło własne album rodzinny oraz Internet